چهارشنبه ها با کتاب 5

📚یکی از دام هایی که نویسندگان زن خصوصا جوان ترها در آن می افتند، مردانه نویسی است. عده ای از بانوان نویسنده معتقدند که قلم مردانه، چفت و بست دارتر، محکم تر و قوی تر است و همین عقیده باعث می شود تا بخواهند ادای آن ها را درآورند. برای این کار هم انرژی زیادی صرف می کنند اما این تلاش در جهت مردانه نویسی مغفول می ماند چرا که نوشته شان علی رغم تلاشها، تازه شبیه به یک اثر معمولی مردانه شده. 

📚نویسنده کتاب "مردن به روایت مرداد" از آن دست نویسنده های خوش قلمی است که تلاشش در جهت مردانه نویسی در داستان ها کاملا مشخص است. با این که نویسنده استعداد زیادی در به تصویر کشیدن موقعیت های عجیب و غریب و سخت دارد، اما مردانه نویسی اش توی ذوق می زند.

📚به عقیده من اگر همین نویسنده خوب، با همین قلم محکم و عالی، داستان زنانه بنویسد و انرژی اش را روی ادای مردها درآوردن نگذارد، شاهکارهای بزرگی خلق خواهد کرد.

📚نویسندگان خانم این نکته را فراموش نکنند که مزیت رقابتیشان دنیای زنانه شان است؛ از آن نترسند و فرار نکنند.

📚مردن به روایت مرداد 12 داستان خوب دارد که برای به اتمام رساندن هر کدامشان باید کمی صبر و تحمل داشته باشید و از توصیفات ریز و خاص نویسنده زده نشوید.

📚نکته آخری که بعد از خواندن این کتاب و داستان های مرجان صادقی به ذهنم رسید این بود که چه قدر بد که سلیقه ی جشنواره ای ها به سمت سخت نویسی رفته و هر که سخت تر و پیچیده تر بنویسد، نویسنده بهتری تلقی می شود. و یادمان رفته که چطور جلال، با جملات کوتاه و توصیفات ساده، داستان هایی ماندنی نوشت که تاریخ مصرف ندارند.